BK - Ayuthaya - Chiang Mai - Lopburi - BK

25/07 Bangkok

Tweede dag in Bangkok. We logeren in een kleine bed&breakfast in de buurt van Khao San Road, een buurt waar we absoluut niet lang willen blijven. Het is hier erg druk, zeer toeristisch, en het Bodrumgevoel besluipt ons.

Vanmorgen deden we ons te goed aan een Thaise voetmassage, voorafgegaan door een visbad: honderden kleine visjes knabbelen alle dode huid van je voeten! Een in het begin bijna ondraaglijk gevoel (of is het eerder het idee dat die visjes je voeten opeten dat ondraaglijk is?) en na een tijdje voelt het aan alsof je voeten slapen door te lang in de verkeerde houding te zitten. Een half uurtje in het bad was meeeer dan genoeg, al zijn er blijkbaar mensen die er gek op zijn: je kan voor 300 baht (ongeveer 300 oude BF) onbeperkt je voeten in het bad laten beknabbelen. De gedachte alleen al om met je ganse lichaam in het bad te zitten bezorgt ons kriebels; het zou een goede opdracht zijn voor Now or Never!

Na het bezoeken van een moderne tempel – de eerste van de vele die we nog later in deze reis zouden zien – wachtten we in het guesthouse op de koffer met Seppe' parachute. De koffer is gelukkig terecht én we krijgen er bovendien een schadevergoeding voor: 2500 baht. Dat is goed meegenomen!

Morgen vertrekken we naar het noorden met als eerste tussenstop Ayuthaya, een Unesco werelderfgoed – stadje zo'n 80 km boven Bangkok. Ayuthaya was van 1350 tot 1767 hoofdstad van het Siamese koninkrijk. Ook al komt de naam Ayuthaya van 'Ayodhya', wat 'onverslaanbaar' betekent, toch werd Ayuthaya verschillende keren veroverd en werd het doorheen de tijd onder invloed van Burma en handelaars uit Europa het stadje zoals het nu is: tussen de vele nieuwe tempels zijn er de vele ruïnes van paleizen en tempels als bewijs van het oude koninkrijk dat Ayuthaya eens was...

27/07 nachttrein Ayuthaya – Chiang Mai

Gisteren en vandaag bezochten we Ayuthaya. We zagen prachtige nieuwe tempels met gigantische, gouden buddhabeelden, grote tempelklokken, koninklijke olifanten, monniken en grote vissen die door de tempelbezoekers gevoederd werden.

Er is in Thailand een grote offercultuur: aan elke tempel kan je bloemenkransen kopen, wierook, olie en kaarswas om vuur brandend te houden, en bladgoud om de vele beelden mee te versieren. Alles heel symbolisch en individueel: iedereen beleeft zijn 'bezinningsmoment' op zijn eigen manier. Er staat geen prijs op de bloemen en wierook: men betaalt wat men zelf wil/kan geven.

Elk huis in Thailand heeft ook zijn eigen 'schrijntje': een mini-tempeltje voor het huis waarbij elke dag geofferd wordt: kleine glaasjes drank, vers fruit of ander voedsel en bloemen. Opnieuw vult iedereen het in op een eigen manier. De schrijntjes verschillen dan ook enorm: van zeer eenvoudige, charmante, kleine 'poppenhuisjes' tot groots opgezette, met zilveren mozaïek belegde exemplaren voor de chique, rijke gebouwen...Men gelooft dat de geesten van de overledenen in de schrijntjes gaan wonen en beschermen zo hun eigen huis.

Naast de nieuwe tempels, vind je dus de vele ruïnes van het koninkrijk dat Ayuthaya eens was. Sommigen zijn heel indrukwekkend, met hoge torens, lange rijen beelden en sculpturen in de muren. Ons inbeeldend hoe het ooit eens in volle glorie moet geweest zijn, maakte het ons toch wel even stil. Hoewel we zelf ook maar al te graag de torens beklommen en op de paden van de ruïnes liepen, toch vonden we het spijtig dat toeristen waaronder ook wij dit mochten, en zo het stukje werelderfgoed beetje bij beetje beschadigden.

We eindigden onze 2 dagen Ayuthaya met een boottocht op de rivier die het stadje volledig omringt. Een ideale manier om de vele tempels van op een afstand te bekijken en het gewone leven langs de rivier te zien. Een zalig tochtje waar we erg van genoten!

Nu zitten we dus zo'n 12u op de nachttrein van Ayuthaya naar Chiang Mai. De trein is comfortabel en we hebben elk een bed, al wordt het vast moeilijk slapen met het heen en weer schudden van de lawaaierige trein!

28/07 Chiang Mai

Na een slapeloze nacht in de trein goed aangekomen in Chiang Mai. Hoewel het een grote stad is, is het hier veel aangenamer en voelt het minder druk aan als Bangkok. Seppe, die hier 7 jaar geleden al geweest is, vind het fijn hier terug te zijn. Voor hem is het duidelijk dat Thailand een land is dat economisch vooruit gaat: 7 jaar geleden waren er heel wat minder voorzieningen en goede gebouwen als nu en bouwprojecten die toen wegens geldgebrek werden stopgezet, zijn nu toch recent voltooid. Er zijn nog steeds de tekenen van armoede, zij het nu veel beperkter of minder zichtbaar. Althans al zeker in het noorden... Het steeds bloeiender toerisme in Thailand zorgt immers voor een grote instroom van buitenlands geld. Ook in Chiang Mai 'boomt' het toerisme: er is een enorm ruime keus aan guesthouses en hotels, aan gezellige cafeetjes en drukke bars. Maar dat is niet waarvoor we hier gekomen zijn! We willen een stukje van het noorden zien met zijn prachtige jungle.. het plan voor de komende dagen!

Na onze aankomst vanmiddag, huurden we een scooter en reden we naar Tiger Kingdom in Mae Rim, wat volgens de reclamefolders een park met 'vrolijke tijgers' moet wezen. Nog een beetje onwennig aan het rijden aan de linkerkant van de weg, loodste Seppe de scooter doorheen het drukke verkeer. Hij was een prima chauffeur!

Tiger Kingdom kwam ons absoluut niet aangenaam over: inkom was duur: enkel naar de tijgers kijken kostte al bijna 10euro pp (en het park was absoluut niet groot) maar men probeerde bezoekers vooral tickets aan te smeren om in de kooien zelf met de tijgers op de foto te kunnen. Een foto met zo'n tijger kostte toeristen al snel 1000 à 2000 baht (25 à 50euro) en bovendien moest elke bezoeker een formulier ondertekenen dat het bezoek op eigen risico was en het park zelf niet aansprakelijk was voor mogelijke verwondingen! Wij hielden het maar op een simpel bezoekje en vonden het maar onverantwoord de kooien binnen te gaan met een lege portemonnee...

Eenmaal terug in Chiang Mai, hoorden we dat er geruchten zijn dat de tijgers in Tiger Kingdom verdovingsmiddelen worden ingespoten. Het zou ons niet verwonderen...

Vanavond gingen we een kijkje nemen op de beroemde Night Bazaar: vele kraampjes met kleren, eten en souveniers langs enkele straten van Chiang Mai. De Night Bazaar is elke avond van het jaar open, weer of geen weer, feestdag of niet... Maar veel kopen doen we niet, ons budget en onze kilo's bagage indachtig!

30/07 Chiang Mai

Vandaag volgden we Thaise kookles in de Thai Cooking Farm, een rustige boerderij buiten Chiang Mai. We leerden onze eigen red curry pasta maken, waarna de receptjes red curry met kokos en kip, Thaise groentensoep, kip met cashewnoten, bananen in kokosmelk en loempia's de revue passeerden. Veel te veel om allemaal op te eten en al was het puffen en zweten geblazen met een overvolle maag aan de kookvuren op zo'n warme dag als vandaag, we hebben er toch van genoten!

Alle ingrediënten kochten we 's morgens op een plaatselijke markt, waar we door de kookleerkracht uitleg kregen over de Thaise producten. Sojasaus, ketchapsaus, oystersaus, vissaus... Zoveel flesjes en potjes!

Ook in de boerderij zelf kregen we uitleg over de Thaise producten en een rondleiding door de tuin waar men een deel ingrediënten zelf kweekte: van lemongrass tot chili's...

Met een volle maag terug in Chiang Mai, schuilden we tijdens een hevige regenbui in een bar waar we konden poolen. Helaas bleek de bar een beetje louche en bleek het sekstoerisme in Thailand weer niet veraf te zijn. Het werd een kort poolspelletje en in de gietende regen namen we een Tuktuk naar het guesthouse... We kijken uit naar morgen: de start van een 3daagse trekking door de jungle!

02/08 Chiang Mai

Terug van trekking: vuil, moe en vol verschrikkelijk jeukende muggenbeten maar... het was ongelooflijk de moeite!

Het begin van de trekking viel wat tegen: een ritje op een olifant, waarvan we dachten dat het een deel van de trekking zou zijn en we dus na het tochtje zouden afstappen en de olifanten zouden terugkeren. Het bleek echter een kort tochtje te worden rond de olifantenboerderij zelf... Een heel klein tochtje dat ons veel te lang duurde daar onze olifant weinig zin had om te stappen – we nemen het hem niet kwalijk! Onderweg werd een foto getrokken die we achteraf ingekaderd konden kopen... Inderdaad, we voelden ons als in een pretpark en vonden het als toeristische attractie helemaal niet zo tof! Gelukkig werd de eerste tocht door de jungle erna heel wat fijner!

's Avonds sliepen we in een eerste bergdorp met stevige stenen huizen met goede wegen ernaartoe, wat voor het dorp heel wat mogelijkheden bood. Zelf sliepen we in een grote, uit bamboe gesjorde hut met een prachtig uitzicht over de bergen en de vallei beneden. Slapen echter was moeilijk en na een korte nacht gingen we opnieuw op tocht. We stopten bij een waterval waar we konden zwemmen. Een aangename verfrissing want we waren telkens op tocht kleddernat van het zweet: resultaat van een stevige fysieke inspanning in de vochtige warmte van de jungle!

Na de waterval begon het te regenen. Gelukkig was het volgende stuk van onze tocht langs een behoorlijk goed pad een nieuwe berg op. Overal ontstonden kleine, stevige stroompjes regenwater dat oranje kleurde met de rood-oranje aarde. Het klimmen ging goed en de inspanning werd meer dan beloond met adembenemende uitzichten bovenop de bergtop. Het bergdorpje waar we deze tweede nacht sliepen was enkel bereikbaar via aarden wegen en bestond uit huisjes opgetrokken uit bamboe, klei en hier en daar wat cement. Merkwaardig genoeg hadden een aantal huisjes een eigen zonnepaneeltje! Daar zat waarschijnlijk dat ene westerse gebouw uit beton en ramen voor iets tussen: een katholieke kerk...

Dit bergdorp van de Lahu-people had aan zijn ingang een grote foto van de Thaise koning hangen, iets wat we hier overal tegenkomen, even vaak als tempels. Het Thaise volk draagt hun koningshuis hoog in het vaandel en er hangen zware straffen vast aan het slecht spreken over de koninklijke familie.

Ons eigen optrekje was weer erg gezellig met een fantastisch adembenemend uitzicht van op het 'terras'. Er was geen elektriciteit en daar de zon hier al om 19u onder is, werd het een lange, gezellige avond bij kaarslicht. We hadden een goede groep en hadden heerlijke gesprekken in een mix van Engels, Frans en Nederlands... Kinderen kwamen liedjes zingen om wat geld te verdienen en het was spijtig dat we er niet mee konden praten. Waren we hier langer gebleven, dan had ik me zeker verdiept in een cursus Thais!

Nog moe van het slaapgebrek van de eerste nacht, werd deze tweede nacht beter, al hadden de vele hanen in het dorp hun wekker duidelijk verkeerd gezet!

Het was helaas al de laatste dag van de trekking en we moesten terug de bergen af. Een tocht steil naar beneden op gladde paadjes door de jungle. Pijnlijk voor de knieën maar opnieuw met prachtige uitzichten op bananenbomen, bamboe, teak... en met enkel de geluiden van de jungle...

Eenmaal in het dal gingen we raften. Het was super maar veel te snel voorbij...

De trekking zat erop en we reden terug naar Chiang Mai. Moe, vuil maar heel tevreden!

05/08 Bangkok

Terug in Bangkok! Gisteren namen we 's middags de trein vanuit Chiang Mai naar Lopburi, een 12u durende rit. We hadden een goedkope zitplaats gereserveerd omdat we om 3u 's nachts al in Lopburi zouden aankomen en het ons niet de moeite leek een slaapplaats te betalen. Maar dat hebben we ons beklaagd! Zolang er buiten licht was, was het een aangename rit: we konden kijken naar de voorbij glijdende landschappen en Seppe verdiepte zich in de New York Times. Maar van zodra de zon onder was, vulde onze trein met open ramen zich met vliegjes en muggen, die door de ventilator op het plafond in ons gezicht geslingerd werden. Nóg meer muggenbeten!

Met een half uur vertraging kwamen we om 3u30 's nachts aan in Lopburi. Er was weinig leven op straat en dat was erg aangenaam zo midden in de nacht! We vonden gelukkig snel een slaapplaats voor enkele uurtjes, waarna we twee tempels bezochten in Lopburi en vonden waarvoor we kwamen: apen!

Lopburi staat bekend als het apenstadje en het krioelt er dan ook van! Je komt ze tegen langs de straten, zittend op auto's en verkeersborden, hangend aan de elektriciteitsdraden en aan de tralies voor de ramen, maar vooral aan de tempels San Phra Kan (een oude ruïne) en het nieuwe Prang Sam Yot aan de overkant van de straat. Honderden aapjes steken de straat over tussen de twee tempels en worden bij de nieuwe tempel gevoederd door tempelbezoekers, als een soort offer.

Enerzijds vinden de inwoners van Lopburi de apen best vervelend en loopt het een beetje uit de hand maar ze doden doen ze niet: boeddhisten doden geen dieren en de hindoes geloven dat de apen de kinderen zijn van Hindu god Kala. Anderzijds vinden ze de apen een zegen want ze zorgen ervoor dat vele toeristen Lopburi niet zomaar voorbij gaan en om de apen hiervoor te danken wordt er elk jaar op een festival in november een groot buffet voor de aapjes klaargezet!

De apen van Lopburi zijn niet bang van de mensen: er kroop eentje op mijn been, Seppe moest een aapje van zich afschudden toen hij hen nootjes gaf bij de tempel en toen we even op een bankje gingen zitten werd er plots aan mijn haar getrokken door... jaja een aap!

Het was tof tussen de aapjes te kunnen lopen maar helemaal op ons gemak waren we toch niet: het zijn en blijven wilde dieren en een beet van hen doet vast geen deugd! Bovendien zegt men in The Lonely Planet reisgids dat je na een apenbeet zeker een inspuiting moet krijgen tegen Rabies!

Alle apengekte achter ons latend, namen we opnieuw de trein, ditmaal terug naar Bangkok om ons gerief te wisselen met dat wat in de kluis in Bangkok gestockeerd was, om de was te doen en om ons voor te bereiden op het tweede deel van onze Thailand-reis: een tocht naar het zuiden! Met een nieuw plan: leren duiken!