Rond Darwin

Daar gaat hij dan... Onze campervan... Ons gezellig mobiel huisje van het voorbije jaar, dat ons veilig en wel rond Australië bracht... We kunnen even niet geloven dat hij écht verkocht is en we vanaf nu terug naar hostels moeten...

Enkele weken terug kwamen we voor de eerste keer in Darwin aan, veel te vroeg om de van te verkopen maar we hoopten nog eventjes werk te vinden. Helaas een tevergeefse zoektocht... Geen werk tenzij we voor langere tijd zouden blijven. Na enkele dagen zoeken, besloten we naar Litchfield National Park te rijden, ten zuiden van Darwin.

Litchfield is een prachtig park, bekend voor zijn vele watervallen. Onder sommige watervallen konden we zwemmen, andere poelen waren afgesloten omdat ze nog niet 100% zeker krokodilvrij waren...

We genoten van de prachtige fauna en flora: reuze golden orb vrouwtjesspinnen met hun mini-mannetjes, prachtige bloemen, de 'great groper'-vogel met zijn prachtig nest en zijn verzameling witte objectjes, naar citronella geurende planten die de aboriginals gebruiken als bescherming tegen de muggen en zoveel meer, waarover een ranger op een avond in openlucht een gratis diavoorstelling gaf. Fijn!

En we genoten natuurlijk ook nog eens extra hard van het echte kamperen met onze laatste kampvuurtjes in Australië...

Na enkele mooie dagen in Litchfield NP, bleven we nog even in de buurt van de warmwaterbronnen Berry Springs op een caravanpark in Tumbling Waters. We hadden er een plekje met zicht op zoetwaterkrokodillen, zo'n 5 meter achter onze van. Gezellig!

We begonnen vroeg aan de verkoop van onze van, zo'n 16 dagen voor onze vlucht Darwin-Sydney. Hoewel we dachten dat onze van in 1-2-3 verkocht zou raken (met alles erop en eraan één van de beste vans in aanbod) wilden we toch ruim op tijd aan de verkoop beginnen – je weet maar nooit. En maar goed ook, er bleken maar heel weinig mensen op zoek te zijn naar een voertuig. Ook andere backpackers die hun auto of van te koop hadden gezet, kregen die niet verkocht en de vraagprijzen voor auto's en vans bleven zakken. We konden niet anders dan onze prijs mee naar beneden halen. Tot onze grote opluchting kregen we onze van uiteindelijk verkocht aan twee fransmannen, die dolgelukkig waren met zo'n goed geïnstalleerde van voor zo'n lage prijs. En wij waren – hoewel we gehoopt hadden op iets meer dollars – opgelucht dat we de van niet zomaar van de hand moesten doen voor een écht weggeefprijsje.

Daar ging ons mobiel huisje dus, en wij bleven achter met onze zwaar gepakte rugzakken in een hostel... Een mini-kamertje in een klein schuurtje, waarvan het plafond is samengeplakt met ductape, net groot genoeg voor een stapelbed met ernaast één stoel. 80 dollar per nacht, bed bugs gratis inbegrepen. Na twee nachten in het kruipkotje, konden we verhuizen naar een iets grotere kamer met dubbelbed. Oef. Helaas een nog duurder prijskaartje: 95 dollar per nacht. Het keukentje heeft maar één werkende kookplaat, nachtlawaai door onze mede-hostelgangers, en nog steeds overal bed bugs. Aaaaah hostels, we houden er niet van!

Nog 3 dagen nu en we vliegen naar Sydney. We kijken ernaar uit en bereiden ons al voor op de kou: 18 à 20 graden, dat zijn we niet meer gewoon!