het einde van ons Azië-Australië-avontuur!

We waren het toch niet meer gewoon, de kou. De winter in Sydney is zonnig maar fris: tussen de 8 en 16 graden... Op het strand van Bondi beach, was er ter gelegenheid van het winterfestival een schaatspiste geplaatst. Grappig, zo'n schaatspiste in een toch wel ietwat tropisch decor.. Vanaf Bondi beach naar het zuiden toe, konden we heerlijk genieten van de 'coastal walk', een wandelpad langs de prachtige kliffen van strand tot strand, wat mooie uitzichten gaf op de baaien in de buitenwijken van Sydney...

Aan Bondi beach zelf ligt een heel bijzonder zwembad. Het ligt half in de zee en is benoemd tot werelderfgoed. Bij vloed slaan de spectaculaire, kolkende zeegolven over de randen van het verrassende zwembad. Het wordt 'the icebergers' genoemd, de 'ijsbergers', want het zeezwembad wordt soms gevuld met ijsblokken. Een super afkoeling voor wie uit de bijzijnde sauna komt... We hadden veel zin om dit vreemde zwembad eens uit te testen maar de koude wintertemperaturen van Sydney hielden ons tegen...

Een uitstapje naar Sydney Harbour mocht natuurlijk niet ontbreken. En het moet gezegd: Sydney's opera house, hét bekendste icoon van Australië is echt wel spectaculair. Het voelde heel bijzonder dit icoon in het echt te zien. Het operahouse werd ontworpen op basis van vier uit een bol gesneden stukken. Het duurde maar liefst 2 jaar om de akoestiek in de concertzalen op punt te zetten. Het hele gebouw is bekleed met witte tegels.

We wilden graag naar een voorstelling gaan kijken, maar helaas waren alle tickets uitverkocht. Ook voor een rondleiding in het operahuis zelf, moesten we passen. Een 1 uur durende rondleiding kost maar liefst 35 dollar per persoon. Toch een belachelijk hoge prijs vonden we...

Tegenover het operahuis is er de Sydney harbour bridge, een gigantische brug die zich uitstrekt boven een stukje van de stad en de haven. Een spectaculair bouwwerk!

We genoten van onze week in Sydney en konden het bijna niet geloven toen uiteindelijk onze allerlaatste dag op Australische bodem voorbij was...

Na een 8 uur durende vlucht kwamen we aan in Hong Kong, een ongelooflijk drukke stad. Hong Kong zal ons altijd bijblijven als de tetris van wolkenkrabbers, waarbij elk gaatje en hoekje van de stad wordt opgevuld. De drukke hoofdstraten vol lichtreclames leiden je van de ene merkwinkel naar de andere: Gucci, Versace, Louis Vuitton, Chanel, Dior... Alle winkels zijn open tot 23u 's avonds en de kooplustige Chinezen (en ook wel wat toeristen) schuiven keurig aan om de winkels binnen te kunnen. Gedisciplineerd zijn ze hier wel, men staat zelfs netjes in een rij tussen hekkens te wachten om de bus op te stappen.

Een zeekanaal splitst Hong Kong in verschillende stadsdelen. Het zicht aan de oever was spectaculair: aan de overkant van het kanaal was de horizon een lange ketting van grijze wolkenkrabbers met op hun daken gigantische lichtreclames van merken als Philips en Panasonic. Jep, de economie draait hier echt op volle toeren.

Het was net het regenseizoen in Hong Kong, en dus was het erg warm maar ook zeer grijs en vochtig. De grijze lucht boven de grijze wolkenkrabbers gaven ons het gevoel alsof we naar zwartwit panorama foto's keken...

Tussen de wolkenkrabbers door, weg van de hoofdstraten, waren ministeegjes. Vuil, stinkend en druk bezocht door kakkerlakken. Binnen in de goedkopere winkelcentra's als Chungkin Mansion, waar vooral Indiërs en Pakistanen handeltjes leken op te zetten, waren er de vele eetkraampjes en de liften naar god weet waar in het doolhof van het gebouw. Een lift nemen was altijd een beetje zoeken, je komt zelden uit waar je zijn moet... Zo vonden we de eerste avond na een wandeling door de drukke straten zelfs even ons hostel op één van de vele verdiepen van Chungkin Mansion niet terug.

We waren maar al te blij dat we slechts twee volle dagen in het overbevolkte en druk consumerende doolhof van Hong Kong moesten blijven. Het thuisfront wachtte, en daar keken we nu echt naar uit.

Om 4u 's nachts kwamen we terug aan in de luchthaven van Hong Kong en meteen kregen we te horen dat onze vlucht via Londen afgelast was. We zouden maar liefst 9uur langer moeten wachten op een volgende vlucht en zouden die dag niet meer thuiskomen. Wat een tegenslag, dachten we. De moed zakte in mijn schoenen, ik zag het lange wachten echt niet zitten en wou dezelfde dag nog naar huis... Want iedereen zou ons daar opwachten...

De opluchting was dan ook ontzettend groot toen we te horen kregen dat we via Helsinki konden vliegen in plaats van via Londen... en we daarmee zelfs een half uurtje vroeger in België zouden aankomen! Hoe een vertraging toch heel bizar een 'vervroeging' kon zijn...

Het thuiskomen was echt zalig, hoewel we de hele avond in een roes ervaarden. Onze lieve ouders, (schoon)broers en (schoon)zussen, tantes en nonkels, mijn schattig nichtje Arisan en zalige metekindje Idja stonden ons op te wachten, en gaven ons de mooiste en warmste thuiskomst die we ons maar konden inbeelden...

Ondertussen zijn we alweer enkele weken verder. We zijn nog niet 'in een zwart gat gevallen', daar hebben we echt nog geen tijd voor gehad. We hadden het geluk Seppe's opa nog een laatste keer te zien voor hij overleed, alsof hij op ons gewacht had. Een drukke tijd van afscheid nemen en mensen terugzien... Ik startte terug in Mozaïek, dit keer tijdelijk in groep 3, en het is fijn de gasten, bewoners en collega's terug te zien! We kochten in geen tijd een auto, en vonden al snel een appartementje. Al onze meubels, spulletjes en kleren konden terug uit de stockage gehaald worden (bedankt Lieveke en mama en papa) en alles wat vroeger oud leek, is nu verrassend nieuw.

Na een jaar lang dezelfde paar kledingstukken dag in dag uit te dragen, is het fantastisch weer uit een volle kleerkast te kunnen kiezen. Na een jaar lang te koken op een kampeervuurtje, vinden we het heerlijk weer aan een echt fornuis te kunnen staan... En altijd stromend water te hebben, en elektriciteit! Heerlijk is het Belgische eten: de frietjes, de biertjes, de chocolade en het lekkere brood... Zalig is het om terug te kunnen binnenspringen bij familie en vrienden, om elkaar dichtbij te weten...

Maar terwijl we hier volop genieten van de kleinste dingen in België, kijken we ook met een warm hart terug aan het voorbije jaar. De zon, de prachtige fauna en flora, het fijne vissen, de vele hartelijke mensen die we leerden kennen, het leven op de boerderijen, de roadtrips met onze campervan, de kampvuurtjes, het zwemmen in de rivieren, de prachtige sterrenhemel van het zuidelijk halfrond... De avontuurlijke dagen toen we gingen duiken, paragliden of skydiven... Het ongedwongen leven: niets moet, alles kan, zonder stress, zonder tijdsdruk, zonder verkeerschaos en drukte... We koesteren veel mooie herinneringen en zijn blij dat we deze droom gerealiseerd hebben, ook al moesten we daarvoor enkele dingen thuis opgeven... We zijn er samen nóg sterker uitgekomen en voelen ons klaar voor nieuwe avonturen thuis... Het was ongetwijfeld één van de mooiste jaren uit ons leven...

Bedankt Lieveke, mama en papa, (schoon)broers en (schoon)zussen, tantes, nonkels, grootouders, neefjes, nichtjes, collega's en vrienden.... om ons te steunen in dit fantastische avontuur, om onze verhalen te volgen, voor de berichtjes die ons veel plezier deden... En vooral, om er weer te zijn samen met ons terug in België... Home sweet home!